ทราบว่า คุณงามพรรณ เวชชาชีวะ ออกหนังสือเล่มล่าสุดตั้งแต่ปลายปี 2556 แล้ว ตามหาอ่านเพราะติดตามงานของคุณงามพรรณ มาโดยตลอด เพราะติดใจในผลงานที่คุณงามพรรณ เล่าเรื่องด้วยความเรียบง่าย ไม่ซ้บซ้อน  แต่เพิ่งได้อ่าน “ฟ้าสีทอง” วันนี้เองค่ะ เรื่องฟ้าสีทอง เป็นเรื่องของคู่แฝด คือ “ปลาย” และ “ท้าย” เอาเหตุการณ์การเมืองเข้ามาเป็นตัวเดินเรื่องที่ทำให้เข้ามาเกี่ยวข้องกับตัวละคร โดยตลอด เห็นบุคคลที่ใช้อำนาจในทางที่ไม่ชอบธรรมกับคุณศราวุฒิ ตัวละครที่เป็นพ่อ เห็นความเสียสละของผู้เป็นแม่อย่างสูงสุด ที่รั้งตัวลูกชาย คือ ปลาย ที่มีความคิดทางการเมืองอย่างรุนแรง ไม่ให้เข้าไปยุ่งกับเหตุการณ์การเมืองในช่วงหนึ่ง แม้ว่าจะไม่ได้กลับมาพบกับสามีอีกเลยก็ตาม เห็นความรักของครอบครัว เห็นความรักของพี่น้องฝาแฝดคู่นี้ เห็นพัฒนาการของตัวละครที่เติบโตขึ้นมาเรื่อยๆ
ในตอนท้ายของแต่ละบท คุณงามพรรณ จะสอดแทรกข้อความที่ทำให้ชวนคิดว่า ข้อความเหล่านั้น ได้บอกเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นต่อไป แต่เดาไม่ถูก ได้แต่ติดตามอย่างวางไม่ลง อ่านรวดเดียวจบ และก็จบด้วยความเศร้า แต่ด้วยยกย่อง และศรัทธาในตัวของ “ท้าย” ด้วยการจากไปชั่วนิรันดร์ เพียงเพื่อเติมฝันใครสักคน (คือ ปลาย)

ถ้าจะเอาข้อความในตอนท้ายของแต่ละบท มาร้อยเรียงกัน อาจจะคิดตาม เดี๋ยวจะต้องมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น หรือตัวละครตัวนั้นตัวนี้ จะมีบทบาทอย่างไร ต่อไป ชอบที่ตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมามีความต่อเนื่องและเก็บตัวละครไว้ทุกตัวและหาทางจบให้ทุกตัวได้อย่างกลมกลืน

• ตอนที่ 1 ชีวิตผมเริ่มต้นด้วยความเหลือเชื่อ: ลงท้ายว่า “นั่นน่าจะเป็นลางบอกเหตุว่า การเมืองจะเกี่ยวพันกับชีวิตเราสองคน แม้ว่าจะเกี่ยวข้องกับผมน้อยกว่าปลาย น้อยกว่ามากมายเลยทีเดียวก็ว่าได้ครับ  (การเมืองทำให้ทั้งปลาย และ ท้าย ต้องแยกกันอยู่ จนกระทั่งสุดท้ายของชีวิต ที่ต้องรวมกันเป็นหนึ่ง)
• ตอนที่ 2 แม่เล่าว่าผมเลี้ยงง่าย: ลงท้ายว่า “วัยเด็กของผมจึงออกจะมีสีสัน กรุ่นด้วยกลิ่นเผ็ดร้อนจากน้ำพริกของแม่ ซึ่งทำให้ผมพร้อมรับโชคชะตาอันมีรสจัดจ้านที่จะมาถึงในเวลาต่อมา” (ท้าย มีชีวิตที่โชคโชนทีเดียว)
• ตอนที่ 4 ข้างในมืดและมีกลิ่นประหลาด: ลงท้ายว่า “นานๆ ครั้งผมจะย้อนนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้น เหตุการณ์ที่ความอยุติธรรมทำให้เราต้องเดือดร้อน มันทิ้งรอยไว้ให้กับชีวิตเราทั้งสี่ แต่ผมรู้ว่าสำหรับปลายแล้ว รอยนี้ฝังลึกกว่าทุกคน” (ปลาย เข้าสู่เวทีการเมืองด้วยใจบริสุทธิ์)
• ตอนที่ 5 ผมกับปลายเหมือนกันจนแยกกันไม่ออก: ลงท้ายว่า “นี่ไม่ใช่ครั้งเดียวที่ปลายเจ็บตัวเพราะคนเข้าใจว่าเป็นผม” (ท้าย ใช้ความเหมือน ที่ทำให้ ปลาย มีชีวิตต่อ)
• ตอนที่ 8 โรคร้ายไม่เข้าใครออกใคร แม้แต่เด็ก: ลงท้ายว่า “เรื่องที่เราสองคนป่วยพร้อมกัน คนหนึ่งหายดีกว่าอีกคน ทำให้ผมได้รู้เรื่องคำทำนายที่แม่ไม่เคยเล่าให้เราฟังมาก่อน”
• ตอนที่ 11 เพื่อนรักคนหนึ่งของผมในวัยเด็กชื่อชาตรี: ลงท้ายว่า “ผมพบชาตรีอีกครั้งและเขาคือคนที่ทำให้การตัดสินใจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผมเป็นจริงได้”  (ชาตรี เป็นหมอผ่าตัดอวัยวะมือหนึ่ง ที่เข้ามาช่วยให้ ปลาย รอดชีวิต จากการเปลี่ยนหัวใจของท้าย)
• ตอนที่ 14 เหตุการณ์นั้นเปลี่ยนแปลงความคิดและชีวิตของปลายมากกว่าผม: ลงท้ายว่า “นั่นเป็นความหวังของพ่อ น่าเสียดายที่ผู้มีอำนาจไม่ได้ทำอย่างที่พ่อหวัง”

หรือข้อความลงท้ายอย่าง “รอยแผลที่บาดลึกใช้เวลาในการสมานรักษาและทิ้งแผลเป็นไว้ในที่สุด ผมเรียนรู้จากประสบการณ์ว่าอย่าได้พยายามแสดงความเห็นใจด้วยการพูดอะไรที่จะทำให้แผลเปิดและเลือดไหลออกมาอีกเลย”

ตั้งใจว่า จะตามอ่านหนังสือของคุณงามพรรณ ทุกเรื่อง ที่เขียนขึ้น และเมื่อใดที่หยิบมาอ่าน ไม่ว่าจะเป็น ความสุขของกะทิ (ทุกตอน) เดียว แปดสองสี่  เป็นต้น ก็ยังเกิดความอิ่มเอมและได้มุมมองหลายๆ อย่างทุกครั้ง อ่านซ้ำได้อย่างไม่เบื่อ เพราะเหมือนชีวิตที่อยู่รอบๆ ตัวเรา– ( 108 Views)