ในปี 2531 ประเทศไทยเกิดสมรภูมิร่มเกล้า จากกรณีพิพาทด้านพรมแดนระหว่างไทยกับลาว เมื่อการสู้รบยุติลง สภาความมั่นคงแห่งชาติ ได้ดำเนินโครงการพัฒนา เพื่อความมั่นคงพื้นที่อำเภอนาแห้ว จังหวัดเลย จัดตั้งหมู่บ้านบ่อเหมืองน้อยและห้วยน้ำผัก พร้อมคัดเลือกราษฎรอาสาขาเข้าอยู่อาศัย เพื่อแสดงอาณาเขตชายแดนไทย-ลาว แต่ด้วยพื้นที่มีสภาพเป็นป่าทึบและภูเขาสูงชัน ทำให้ยากต่อการเพาะปลูก ชาวบ้านไม่มีอาชีพ ยากจน ต้องออกไปขายแรงงานที่อื่น

กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โดย ไบโอเทค สวทช. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี และเครือข่ายพันธมิตร ได้ลงพื้นที่นำวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เข้าไปพลิกฟื้นผืนดิน ร่วมกับผู้นำเกษตรกรที่เข้มแข็งอย่าง นางกัลยณัฏฐ์ พระศรีนาม และนายสง่า บุญธรรม ที่เปิดใจเรียนรู้การปลูกสตรอว์เบอร์รี่ การผลิตไหลสตรอว์เบอร์รี่ด้วยตนเอง พร้อมทั้งบุกเบิกด้านการตลาด จนทำให้ชุมชนสามารถผลิตสตรอว์เบอร์รี่ขาย เกิดรายได้หมุนเวียนในชุมชน 1.4 ล้านต่อปี

ที่สำคัญ ยังช่วยกันคิดค้นการแปรรูปผลิตภัณฑ์แมคคาเดเมีย และสตรอว์เบอร์รี่ รวมถึงพัฒนากระบวนการผลิตให้ได้มาตรฐาน GMP สร้างเงินหมุนเวียนจากการจำหน่ายผลิตภัณฑ์ 7 ล้านบาทต่อปี เหนือไปกว่านั้นคือการกลับบ้านคืนถิ่นของคนในชุมชน และการสร้างโอกาสในการเรียนรู้ของเยาวชนในพื้นที่ ให้ก้าวสู้การเป็นทายาทเกษตรรุ่นใหม่ ที่สืบสานการปลูกสตรอว์เบอร์รี่แดนอีสานแห่งนี้ ให้งอกงามด้วยภูมิปัญญา และใช้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนำทาง เพื่อความอยู่ดีมีสุขของชุมชนอย่างยั่งยืน